Wouter Buitelaar: FW: een mailtje tussendoor

Hey allemaal! volgens mij drukte ik op een verkeerde knop en staat deze mail
er 2 keer op. deze is langer en wel af.

net klaar met eten, denk stuur nog even een mailtje want gister heb ik mijn
email gegevens gehad, blijkt dat ik helemaal niet kan inloggen ofzo. dus dan
maar weer op de gewone huis tuin en keuken mail. geen spannende verhalen
vanavond, er is niet heel veel gebeurd hier in marokko. Behalve dan dat de
marrokanen die de lading moeten laden en lossen alleen maar ruzie staan te
maken, te schelden, te vloeken en alles wat los en vast zit proberen jatten.
het is echt erg met die gasten hier hoor, zelfs een paar handschoenen. en
dan vraag je ze terug worden ze nog boos ook. dus de 2e stuurman had wat
leuks bedacht. het regende een beetje benauwd zweten enzo, kom laat ik een
paar handschoenen pakken en daar caustic soda in doen. dat zal ze wel leren
:D
maarja, alsof ze ruiken dat het niet in haak is, die handschoenen hebben er
de hele dag gelegen tot de gaten er in zaten. wat een gemeen spulletje is
dat zeg!

Het werken in de machinekamer gaat steeds beter, leer elke dag weer veel
bij. dat is wel mooi, want daarvoor ben ik aan boord.
Gisteren morgen was de chief engineer (de meester) 2 uur te laat op werk.
vandaar dat ik en de 3e hadden afgedwongen dat wij dan eerder mochten
stoppen om de stad in te gaan. na wat gemopper (hij had waarschijnlijk een
katertje van de avond ervoor) mochten we om half 5 stoppen. snel douchen en
omkleden want voor 6 uur moest je een shore-pas halen anders werd het niets
meer.
de shore pas halen ging bij de collega's die de avond ervoor de wal op
gingen niet helemaal vlekkeloos, ze hebben 2 uur staan wachten, en omkopen
werkte ook niet. want ze moesten tussen 900 en 1800 maar terug komen de
volgende dag. maarja ze wilden die avond uit gaan. nouja, na een hoop
problemen en misverstanden moesten ze hun monsterboekje afgeven, en kregen
ze in hun pasport een stempel. dat heeft hen dus zo'n 2 en een half uur
gekost. als ze die avond terug kwamen moesten ze hun pasport weer laten
stempelen en dan kregen ze hun monsterboek weer terug.

Rick en ik gingen daarom dus ook maar zo vroeg heen, waren we in iedergeval
op tijd. maar wij kwamen daar aan en moesten eerst een papiertje invullen,
kreeg je een stempel op en dat was het. er werd niet eens in onze pasporten
gekeken.

toen zijn we casablanca in gegaan, het eerste wat zo opviel is alleen maar
toeterende auto's, alsof het een sport is... wat een debielen. en iedereen
moet wat van je daarzo, he amigo come over here, nice cold beer. en alleen
maar van dat soort gasten die ons wel even de stad wilde laten zien. naja,
mooi niet dus. even een paar kaarten gekocht, postzegels hadden ze er niet
dus die ergens anders gekocht. het mooie was dat ze wel mijn euro's aannemen
maar geen dollars die rick mee had.
ook maar even naar huis proberen te bellen met een vaste telefoon, mobiel
verbreken ze steeds.
en werkelijk overal staan daat telefooncellen op straat! wij een
telefoonkaart winkel zoeken, proberen we de goedkoopst mogelijke te kopen,
probeer dat maar eens uit te leggen in het frans, ik ben geen wereld wonder
in die taal, en rick heeft nooit frans gehad. was wel lachen, marrokanen
kennen natuurlijk ook geen engels, alleen wel ''kijken kijken niet lopen''
maarja toen even met 5 euro gezwaait, en toen kregen we toch een kaartje.
kan je een half uur mee naar nederland bellen bleek. maarja, dan die
telefoon cellen, de rede waarom er zo veel staan is omdat ze allemaal kapot
zijn denk ik, het viel niet meer om met eentje verbinding te krijgen.
toch geluk na de 4e even naar huis gebeld. later probeert rick het op de
zelfde en die telefoon doet helemaal niets meer. achtelijk zooitje;)
En ook heb ik me nog nooit zo aangestaard gevoeld zeg, ook niet verrassend
hoor trouwens, 2 blanke gasten van allebei bijna 2 meter tussen al die
gasten van 1,60.
Buiten op straat zitten overal mannen op het terras thee te drinken, nog
nooit zo veel thee gezien. en daar word weer iemand beroofd, is al de 5e van
de avond.