Goedenmorgen allemaal. Ik weet niet op welk tijdstip je nu leeft, maar het is in iedergeval ergens op de wereld ochtend! Geloof me, deze keer is het verhaal wat lang, maar zeer zeker de moeite. Heb enorm veel mee gemaakt, wat ik liever niet had mee gemaakt!
Ik zal maar bij het begin beginnen:
Afgelopen maandag toen ik weer in de machinekamer aan het werk was, moest de smeerolie van de hijskraan vervangen worden. Er zijn 4 motoren die dus eerst leeg gemaakt moesten worden, en daarna weer opgevuld. Het opvullen was niet zo zeer het probleem, en het legen gaat door middel van de zwaarte kracht erg goed! Maar onderop (drain) zat een dop die er af gedraaid moest worden. Maar als deze dop los is, stroomt de olie er gewoon uit. Nu moet je tegenwoordig erg oppassen met olie aan dek of in zee! Dus had ik een slang klaar gelegd om er snel in te stoppen wanneer de dop weg was. Mijn collega draaide de dop weg, en je raad het niet… het olie spoot er echt enorm hard uit, allemaal bovenop mij ;) Ik kan de olie nu bijna nog ruiken ;)
Ik heb dus toch een soort doop gehad bij het oversteken van de evenaar!
Volgend spannend verhaal
In Thailand kregen we enorm veel poetslappen aan boord. Deze werden ik een klein hokje ik de gang gestopt, bovenop de kerst spullen. Dit hokje zit tussen de laundry en hijskranen in, aan stuurboord kant. Maandag avond zaten we met veel man in de bar, toen roken we ineens een geur van smeulend plastic. Ongeveer een halve seconde later sprong iedereen op, vol met adrenaline en een hartslag van ongeveer 160. We moesten zoeken waar de brand was. Niet veel langer dan 10 seconden later ging het brandalarm af. Ik probeerde naar de machinekamer te rennen, maar kwam niet verder dan de deur de accommodatie uit. Toen ik de deur open deed stond het erachter vol met zwarte rook! Mwah, deur dicht doen is een goede optie. Daarna ben ik naar de brug gerend, met een aantal anderen, om de brandweer pakken te halen. Bij brand verzameld iedereen altijd op het dek, bij de accommodatie. Vanuit daar worden orders gegeven om de brand te lijf te gaan. Als eerste gingen 2e stuurman en 2e machinist met pak en zuurstof masker op naar binnen. Tenminste dat probeerde ze. Er kwam overal dikke zwarte rook vandaan! Het was zo heet geworden dat ze van die kant het vuur niet konden bereiken. Ik en de 3e stuurman werden voor de andere twee brandweer pakken gestuurd. Deze liggen op het achterschip in de machinekamer. Deze gepakt en met veel moeite, die dingen zijn echt loodzwaar, naar luik 1 gebracht. Daar aangekomen moesten we deze meteen aantrekken en klaar maken om te blussen. Een gedeelte van de bemanning ging alvast op het achterschip de brandslangen klaar leggen. Maar door de handige (lees als zijnde cynisch) indeling van het schip moesten er 6 slangen aan te pas komen om van het achterschip naar het voorschip te komen. Terwijl we maar een stuk of 10 slangen aan boord hebben, echt achterlijk! De 3e stuurman en ik gingen via de achterkant van het schip de gang binnen. Hier stond al veel rook, maar we konden elkaar nog wel zien. We moesten met zuurstof masker op, de weg zien te vinden en de brandslang mee zeulen. In combinatie met veel te veel adrenaline, stress, intensieve arbeid en verschroeiende hitte raakten we snel buiten adem. We wisten toch naar het voorschip te komen waar de brand in de buurt was. Al konden we elkaar niet meer zien door de rook. Terwijl we niet verder dan 20 cm achter elkaar aan kropen. Aan het einde van de gang zat een deur, met daar achter de brand. Wij kwamen 5 meter slang te kort om goed erbij te kunnen komen. Menno (3e stuur) deed de deur open zodat ik kon kijken waar de brand was (dat wisten we die tijd nog niet zeker). Menno trok de deur open en we keken allebei recht in een grote hoeveelheid oranje vlammen, en enorm veel rook! Dus zette ik er direct een grote straal water op. Dit suste de brand een beetje, maar er kwamen bliksemschichten van het plafond af. Waarschijnlijk hadden we de elektriciteit kabels geraakt, en maakte deze enorme kortsluiting. Menno deed snel weer de deur dicht. We moesten meer brandslang krijgen, om goed bij de vuurhaard te kunnen komen. Op dat moment werd het duidelijk dat we beide niet veel lucht meer hadden. Maximaal nog voor 10 minuten. We besloten terug te gaan, naar het achterschip om meer slang te laten optuigen en nieuwe fles zuurstof te pakken. Bij de uitgang stonden een aantal matrozen ons op te wachten. We vertelden wat we nodig hadden en ze gingen aan de slag. Alleen het probleem met een brandslang is, is dat je de koppelingen tussen de slangen niet los krijgt als er nog waterdruk op staat. We moesten dus nog snel naar het voor schip, om de slang leeg te spuiten. In die tijd was de brand flink opgelaaid en er kwam steeds meer rook overal. We moesten met zijn tweeën over de grond kruipen en de brandslang volgen, anders konden we er niet meer komen. Toen we er waren snel de slang leeg gemaakt, en heel snel weer naar buiten gekropen (dit is telkens zo'n 80 meter heen, en 80 meter terug) Bij de uitgang ging bij Menno het alarm dat er bijna geen druk meer op zijn zuurstoffles meer zat. Net op tijd dus! Onder tussen had de andere brandploeg geprobeerd om vanaf het voorschip te blussen, dit redden ze niet, en waren uitgeput door rook en hitte. Dus ik en Menno moesten wel terug! Met nieuwe zuurstof fles op de rug, masker ontzweet, en even frisse lucht ingeademd gingen we weer terug naar het voor schip. De rook en hitte werd steeds ondragelijker! Een erg vervelende bijkomstigheid waren de golven. Het schip stampte aardig op de golven, wat het allemaal nog moeilijker maakt! Eenmaal aangekomen hadden we gelukkig genoeg slang. Menno deed weer de deur op en ik begon met water te spuiten zoals je nog nooit gezien hebt!! Het vuur kwam redelijk onder controle, maar al het water veranderde in stoom en het werd nog veel warmer daar. De ventilatie werd gelukkig snel weer bij gezet. Dit haalde een deel van de rook en hitte weg. Na ik denk een minuut of 5 spuiten kwam er geen rook meer van de stapel poetslappen af. Maar omdat het vuur ineens weer zou kunnen oplaaien hebben we nog 10 minuten water lopen spuiten, om zo ook de omgeving een beetje te koelen. Na die tijd hadden wij het helemaal gehad, totaal gesloopt van inspanning, stress, hitte en toch ook veel angst. Toen de brand onder controle was moest het omringende deel van het schip onderzocht worden op brand. Onder andere de bar en bovenliggende hutten. Bij de hut van de 3e machinist stond zijn bank ik de fik. Gelukkig was dat heel snel uit. Dat was dan ook nog niet zo lang aan het branden. Ik en Menno konden nu naar buiten, het andere team kwam het van ons overnemen. Het was maar erg goed dat het zo was gelopen. Er waren namelijk geen volle zuurstof flessen meer toen Menno en ik naar buiten liepen. Als we het eerste water 5 minuten later hadden gespoten was zeer waarschijnlijk de brand verder uitgebreid naar de bar en de bovenliggende hutten.
Een klein ander probleem voor latere zorg was de rook! De zwarte rook was via de AC installatie naar alle hutten geblazen. Overal was dus rook, en stonk het ontzettend. Verder konden we meteen met zijn allen het water gaan weg hozen. En ik kan je vertellen dat werkelijk overal water was. We zijn tot 3 uur in de nacht bezig geweest met het opruimen van de store (waar al het eten ligt). Het was een enorme ravage. Maar niemand kon in zijn eigen hut slapen vanwege de rook lucht en stank. Dus ging iedereen maar ergens anders proberen te slapen. Sommige aan dek, in de lifeboat, op de brug. Ik ben op de bank van de chief engineer geploft.
De volgende dag met een beetje licht werd de omvang van de brand een beetje bekend. Heel veel elektriciteit kabels waren gesmolten of doorgebrand. Overal zat zwarte aanslag van de rook, en veel waterschade. Ook was de hut van de 3e machinist als verloren te beschouwen. Zijn bank en kast waren flink te lijf gegaan met een bijl. Om er voor te zorgen dat daaronder geen vuur zou kunnen ontstaan.
De kapitein bedankte de volgende dag iedereen afzonderlijk voor zijn inzet. Gelukkig maar dat we zo snel erbij waren. Anders zat ik nu waarschijnlijk in de lifeboat! Ik kan je vertellen dat ik er niet lekker van heb kunnen slapen tot nu toe.
Gelukkig kwamen we een dag later aan in de haven. Daar ben ik snel van boord gegaan, met 3 anderen. Ik was er helemaal klaar mee! 3x brand in 5 maanden is voor mij te veel!
Ik zit nu gelukkig op het vliegveld in Perth, dit stuk te tikken, en wachtend tot mijn vlucht naar Cairns over 6 uur! Ik ruik alleen de rook van de fik hier nog. Het zal wel in mijn laptop zitten ofzo!
Groeten Wouter.
SMS "HOTMAIL" naar 3010 en ontvang gratis de juiste instellingen voor Hotmail op je mobiele telefoon
